Dan engkau seperti selalu. Bagaikan anak kecil. Menayang potret hipokrasi. Lalu, kau pun tenggelam. Dan hanyut bersama rasa taajub. Lagi. Sedang engkau. Tak pernah sekali pun. Cuba berfikir. Dan merenung. Dengan akal yang dianugerahi Tuhan. Bahawa. Dunia ini. Dipenuhi topeng. Yang tersenyum bila di depanmu. Tapi. Menyeringai tajam bila di belakangmu. Lalu. Engkau pun tak pernah. Cuba mengambil tahu. Bahawa. Engkau bagi mereka. Hanyalah badut penyedap bicara di kedai kopi.
No comments:
Post a Comment